Loes en Stijn in Kigoma

Tuesday, September 04, 2007

Vroegtijdig afscheid safisafi

Sorry safisafi maar dit is vermoedelijk een van de laatste berichten... We zijn er vandoor. Byebye Kigoma. Het was een leuk jaartje samen maar nu kiezen we voor andere dingen, waaronder een beetje meer comfort, familie en vrienden dichtbij, ziekenhuizen waar de dokter een idee heeft wat hij aan het doen is, en vooral: een malaria-vrije zone. Zaken waar een moeder en baby in spe nu net iets meer behoefte aan hebben...

Dus, hasta pronto, amigos!

Loes

PS1 Loes terug op 9/9 en Stijn op 18/9

PS2 We moeten ons weer helemaal settelen, dus alle tips welkom ivm huizen te koop/te huur in Gent, auto's, etc. etc.

Tuesday, August 07, 2007

Internet, een fiets en de Chinezen

Hoe is het mogelijk dat een mens met de kleine dingen des levens zo content kan zijn.

Sinds vrijdag is mijn leven in Kigoma zoveel aangenamer geworden. Ik heb eindelijk internet op mijn bureau. Sinds een week is het mogelijk om ADSL internet te installeren in het hartje van Afrika. Ongelofelijk toch, die techniek!

Daarnaast heb ik ook een fiets gekocht: een zware, maar stevige tweedehandse mountain bike met 24 versnellingen! De fiets kost dubbel zo veel als een nieuwe Chinese fiets, maar de verkoper zelf vertelde me dat die niet te betrouwen zijn. Een Guatemalteekse vriendin kocht onlangs zo'n fiets en na een tocht bracht ze die al terug naar de verkoper want alles hing alweer los...

't Is zo'n schande hoe Chinezen hier in Afrika slechte kwaliteit materiaal verkopen. De Afrikanen hebben geen centen en kopen dus maar. Een schandalig voorbeeldje: onlangs las ik dat de Chinezen geleerd hebben hoe ze Keniaanse handgemaakte souvenirs moeten maken. Nu produceren ze die en masse, exporteren die naar Kenia en verkopen die daar goedkoper dan de Kenianen... Echt ongelofelijk, die Chineze copy-paste business.

Stijn

Tuesday, July 31, 2007

Woestijn Kigoma

Kigoma is extreem droog en stoffig geworden. Onvoorstelbaar wat een maand zonder regen kan doen. Ik verlang al naar de regen maar dat is nog wachten tot oktober!

Thuis is niet veel veranderd behalve Chui onze hond die al meer dan dubbel zo groot geworden is. Ook zegt iedereen ons dat we verdikt zijn en dat is dan bedoeld als een complement in de zin van je ziet er goed uit!

Op kantoor is het chaos zoals gewoonlijk... De 'One UN' hervormingen eisen veel van onze aandacht op. Deze hervorming moet de diverse VN-organisaties beter doen samenwerken en de VN rationaliseren en efficicienter maken. Onze regio is een van de pilootprojecten en momenteel werken we aan een projectvoorstel voor 2008-2010. Heel interessant maar helaas ook erg vermoeiend. Iedereen lijkt vooral geinteresseerd om zichzelf in de 'picture' te plaatsen. Een massa van oneigenlijke zaken krijgen de bovenhand en dat werkt af en toe extreem frustrerend. Kunnen we voor een keer proberen te denken in termen van waar het uiteindelijk om gaat, nl. impact creeren in deze regio? Nu, ik mag niet te negatief zijn, het zal wel lukken. Een mens moet hier nu eenmaal altijd veel ommewegen nemen om ergens te geraken. Part of the job, I guess...

Loes

Thursday, July 26, 2007

Back to Tanzania

De vakantie in Belgie is al voorbij, helaas! Het was weer veel te kort maar we hebben er toch veel deugd van gehad. Leuk om jullie allemaal terug te zien!
Nu weer aan de slag. Ik vloog direct naar Arusha voor een training. Eigenlijk wel een ideale plek om een beetje te acclimatiseren: een aangenaam, zelfs eerder fris weertje en verblijf in een centrum van de Deense ontwikkelingssamenwerking met faciliteiten naar onze goesting (lekker eten, gezellige kamertjes, sportfaciliteiten!).
De training zelf is helaas een beetje onnozel. Deze keer doen we aan 'Teambuilding'. Kan natuurlijk best leuk zijn maar hier geen avonturentochten maar in de klas zitten met een heel aantal dooddoeners die ik denk ik al al onder de knie heb sinds ik een stap in de scouts zette. En dan al het 'groepswerk', oeioeioei. Op de tanden bijten dus en hopen dat het de collega's toch iets bijbrengt!
Ik was op een zin liever direct naar 'huis'-Kigoma gegaan. Zien hoe het daar allemaal is na een maand weg te zijn en rustig onze buit (lekkernijen) uit Belgie uitpakken. Nog een paar dagen geduld...
Loes
Achteraf gezien heb ik een beetje te snel geoordeeld over de cursus. De alarmbel ging rinkelen wanneer we als introductie-oefening de klassieker 'gooi de bol wol naar iemand en stel je voor' moesten doen... Maar uiteindelijk was het best een boeiende week!

Thursday, May 31, 2007

werkwerkwerk

Ik heb de blog een beetje verwaarloosd, ik weet het... Het is de laatste tijd een beetje druk geweest. Veel werk, field trips, verlengde weekends op verplaatsing, etc... Zelfs in bushland Kigoma kan een mens tijdsdruk voelen, imagine!
Mijn werk is al een heel stuk interesanter geworden. De gevechten met mijn crazy bazin zijn wat afgekoeld en ik heb een stuk meer verantwoordelijkheid naar me toe kunnen trekken. Zo zet ik bijvoorbeeld nu een project op rond 'micro-enterprise'. Ik begeleid de districten in het formuleren van werkplannen. Het is leuk werk, maar ook extreem 'uitdagend'... Aan de ene kant is het een concrete opdracht rond een onderwerp dat me heel erg interesseert en ik kan het 'veld' grondig leren kennen. Het 'uitdagende' aan de zaak is de samenwerking met de districtsmensen die heel beperkte capaciteiten hebben. Ik hoop toch een redelijk resultaat te bereiken!
Verder is alles ok in Kigoma. Water en electriciteit zijn weer bijna genormaliseerd(!) en de laatste tijd een heel aantal feestjes gehad. Voor onze 30ste verjaardagen (ai!) en in het kader van een aantal 'wazungu' (=witte) die vertrekken. Gelukkig komt er ook nieuw volk toe. De nieuwe Spaanse crowd is wel aangenaam om mee op te trekken dezer dagen.
Ik probeer snel nog een beetje meer te schrijven. Alleen al om binnenkort in Belgie niet 100 keer hetzelfde te vertellen.
Hasta pronto!

Thursday, April 26, 2007

H2O en electriciteit

Sinds een maand is het volle bak miserie op vlak van water en electriciteit. Onze stadsgenerator laat het afweten. Slechts 2 van de 9 motoren werken nog. Ze verdelen de stroom periodiek over de stad, op zich wel een solidair systeem. Helaas is het totaal onvoorspelbaar wanneer die komt en gaat. Zo steek je na lang werk juist je pizza in de oven en voila, daar gaat ie. Heel erg frustrerend. Ik geef toe, verwaarloosbaar met de problemen van de gewone mens in Afrika die helemaal geen electriciteit heeft. Maar voor ons er soms gewoon te veel aan...
En problemen komen nooit alleen, met het water is het net hetzelfde. We hebben daarom zwaar in emmers moeten investeren. Als er water is, alle hens aan dek om die te vullen. Als het regent, snel alle emmers onder het dak. Basic leven op en top dus.
Ons geluk kan dan ook niet op als het een keer voorkomt dat we over zowel water als stroom beschikken, dan is het echt zwaar feest! Of hoe een mens zijn behoeften en aspiraties herformuleert...

Wednesday, April 18, 2007

Top down

Een van de moeilijkste dingen om mee om te gaan in dit land is de extreme hierarchie. Alles gebeurt zoooo top down. Het woord van de chef is heilig en wordt NOOIT in twijfel getrokken. Men wacht een order af van de baas voor men een stap verzet. Het is vaak zelfs onbeleefd om initiatief te tonen, want dan neem je de rol van de leider over! En zo blijft iedereen wachten en gebeurt er niets. Vreselijk!
Dit heeft me al talrijke conflicten opgeleverd met mijn huidige bazin. Ik (en waarschijnlijk geen enkele 'mzungu') kan niet functioneren in zo'n systeem. Het is zo tegengesteld aan alles waar we in geloven. 'Ontwikkeling' is onmogelijk zonder 'empowerment' van de mensen op alle niveaus zodat iedereen wat verantwoordelijkheid en initiatief opneemt en de boel vooruit kan. Dat weten we allemaal.
Maar dat is dus een geweldige strijd... die diplomatisch moet aangepakt worden want we raken hier aan fundamenteel ingebakken culturele elementen.
Loes